Mutluluk atölyesi

Üyelik Girişi

Facebook - Twitter

Köşe Yazıları


	Ali Ölmez
	Babama Mektup


	Erdoğan Gezer
	Telaş Yapmayın


	Nuran Türemen
	ATATÜRK, ZÜBEYDE HANIM ve KADIN HAKLARI ANITI


	Özge Özşahin
	Boşanma Davaları ve Boşanma Psikolojisi


	Savaş Ünlü
	Örnek ve Model Alınacak Bir Başkan: Hüseyin Mutlu Akpınar


	Uzm. Dr. Onur Oral
	Bağışıklık Sisteminin Güçlendirilmesinde Kolostrumun Özel Rolü

Kategori ve Sayfalar

Namaz Vakitleri

Küçük Avcı

Yıldırım İnşaat

Elal Ajans

Reklam Alanları

Faydalı Linkler

Günün Sözü

Tarihte Bugün

Tarihte Bugün v.7.0

#karşıyaka Tweetleri

Site Haritası

“Çöpten adam çizemezdim” diyen de orada, “Çocukluğumun tek hayaliydi” diyen de… Gaziemir Belediyesi’nin kursunda bir araya gelen kursiyerlerin yaşamı baştan aşağı değişti. Onlar sadece hoş vakit geçirmiyor, mutluluklarının resmini çiziyorlar

Gaziemir Belediyesi tarafından açılan resim kursunun verildiği atölye adeta ‘mutluluk atölyesine’ dönüştü. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Resim Bölümü’nden 2005 yılında mezun olan Hatice Yazıcı’nın verdiği kursa katılan her yaştan Gaziemirli hayatlarından çok memnun… Halen yüksek lisansını yapan Yazıcı’nın sayesinde gizli yeteneklerini özgürlüğe kavuşturan kursiyerler bu atölyede sadece hoş vakit geçirmeyip; sanki mutluluklarının resmini çiziyorlar.
“Burası mutluluk yuvamız”
Aralarında emeklisi de var; torun sahibi ya da 75 yaşından gün alanı da var. Çoğu, “Ben çöpten adam bile çizemem” demiş kayıt yaptırırken… Bazıları da, “Çocukluk hayalimdi. Emekli olduktan sonra fırsat bulabildim” diye geçmiş tuvalin başına… Ancak kısa süre sonra yaptıkları resimlere kendileri bile inanamamışlar. Gaziemir Belediye Başkanı Halil İbrahim Şenol’un ziyareti sırasında tuvale yansıttıkları eserlerini büyük bir gururla gösteren kursiyerler, ağız birliği etmişçesine konuştu: “Burası bizim mutluluk yuvamız oldu.”

Kendi sergilerini açacaklar

Resim kursunda günlük yaşamın stresinden kurtulduklarını dile getiren kursiyerler, aralarında çok iyi dostluklar kurduklarını da söylüyorlar. İşte onlardan bazılarının aktardıkları:

Fatma Şahin (45):
İşçi emeklisiyim. İki çocuğumu büyütünce resim kursuna başladım. Yıllarca kalem bile tutmamıştım. Şimdi yaptığım resimlere kendim de inanamıyorum. Bu uğraş terapi gibi... Sorunlarımdan uzaklaştım.

Rikkat Açarı (57):
Emekli bankacıyım. Eşimle birlikte kursa geliyoruz. Dört yıldır resimle uğraşıyorum. Yaptığım resimleri arkadaşlarıma hediye ediyorum. Onların ve çocuklarımın söyledikleri güzel sözler benim için mutluluk kaynağı.

Sevim Karanfil (64):
Çocukluğumda en büyük hayalimdi. Güzel Sanatlar Fakültesi’ne gitmek istemiştim. Ancak öğretmen oldum. 13 yaşından beri amatörce uğraşıyordum. Burada çok şey öğrendim, kendimi geliştirdim.

Funda Aksan (40):
Ev hanımıyım. İki çocuk annesiyim. Lisede grafik bölümünü okudum. Bu kursa katıldıktan sonra resim alanındaki yeteneğimi geliştirdim. Yaptığımız resimlerimizle sergi açmayı düşünüyoruz.

Nermin Koçak (42):
İki çocuk sahibi ve ev hanımıyım. Doğayı ve renkleri çok seviyorum. Resim yapmak ruhumu dinlendiriyor. Arınıyorum, dertlerimi, sorunlarımı unutuyorum. Bu uğraşı herkese şiddetle tavsiye ediyorum.

Birgen Varnalıer (75):
Astsubay olarak görev yaptığım Hava Kuvvetleri’nden 1988 yılında emekli oldum. 1996 yılında arkadaş tavsiyesi ile resim yapmaya başladım. Burada harika vakit geçiriyorum. Aramızda çok iyi dostluklar oluştu.

Yorum Yaz - Arşiv

686 kez okundu